Motto:                                               

Uprzejmość – trudna to sztuka,

   lecz czasu na nią nie szkoda.    

Za nią cię spotka nagroda,        

choćbyś jej nawet nie szukał.   

                         Ch. Perrault

 

       Każdy rodzic pragnie, by jego  dziecko  zachowywało się poprawnie, nie sprawiało problemów wychowawczych i  przestrzegało norm moralnych. Kształtowanie norm i zasad postępowania moralnego jest sprawą bardzo trudną.  Dużym wyzwaniem jest nauczyć malca przestrzegania dyscypliny i dobrego zachowania. Jak tego dokonać? Oto kilka cennych wskazówek. Dziecku należy pokazywać wiele zachowań, tak by odczuło emocjonalnie czyjś ból, smutek, radość, poczucie bezpieczeństwa oraz należy wyjaśnić czym były spowodowane te uczucia.

Dzieci powinny wiedzieć co wolno, a czego nie należy czynić i dlaczego. Każdy rodzic powinien być konsekwentny wobec swojego dziecka, wówczas można oczekiwać na rezultaty.  Nadmierna pobłażliwość jest ogromnym błędem.  Należy jednak pamiętać, że sposób postępowania podczas wpajania dziecku pewnych zasad, trzeba dostosować odpowiednio do jego wieku. Trudno przecież oczekiwać od trzylatka, by zachowywał się jak angielski dżentelmen... Żadne dziecko nie jest ideałem, żadne nie zna wszystkich przyjętych zasad jakie panują w świecie, co wolno a czego nie wolno, jakie zachowanie jest grzeczne, a jakie nie. Każdego dnia maluchy zdobywają nowe doświadczenia. Uczą się obserwując rodziców, rodzeństwo, rówieśników.  Dziecku należy sporo tłumaczyć, rozmawiać z nim i odpowiadać na zadawane przez nie pytania.

Jeśli chcemy żeby nasz maluch potrafił się przywitać z innymi, musimy mu wyjaśnić, że każdemu, kogo znamy (sąsiadom, znajomym rodziców, ciociom, wujkom itd.) mówimy przy okazji spotkania "dzień dobry". Kiedy przychodzimy do przedszkola, do cioci, sąsiadki również mówimy „ dzień dobry” .Można dodać, że to bardzo miły zwyczaj. Przy każdej stosownej okazji konsekwentnie o tej zasadzie przypominamy.

Dziecko kopie piłkę w mieszkaniu – mówimy: Piłka jest do kopania w ogrodzie, w parku. W domu nie kopie się piłki, bo można coś zepsuć. Dziecko w dalszym ciągu kopie. Powtarzamy wyjaśnienie. Jeżeli to nie pomoże, to odbieramy piłkę i kładziemy ja wysoko np. na szafie lub na regale. Wychodząc z maluchem na spacer, bierzemy piłkę i w parku gramy z nim „w nogę” – wesoło ze śmiechem. Po kilkakrotnym powtórzeniu takich sytuacji dziecko nie będzie kopać piłki w domu.

Inną okazją dającą możliwość poznania i przestrzegania dobrych manier są zabawy z rówieśnikami. Dzięki nim dzieci dowiadują się, że inni także mają swoje zdanie, swój pomysł na zabawę. Małe dzieci często zachowują się bardzo egoistycznie. Chcą mieć zabawkę tylko dla siebie, zabierają lalki czy autka innym maluchom. W takich sytuacjach rodzice powinni dawać swoim pociechom jasne, jednoznaczne komunikaty; nie wolno zabierać zabawek, nie wolno bić, kopać innych. Tłumaczenia powinny być lakoniczne. Dzieci muszą wiedzieć co im wolno, a co nie. Rola rodziców polega na ustaleniu pewnych zasad. Zasady muszą być jasne, zrozumiałe dla dziecka i konsekwentnie wprowadzane w życie. Tylko takim sposobem unikniemy sytuacji, w których dzieci będą starały się wymuszać na rodzicach swoje racje poprzez płacz i krzyk.

  Opracowała mgr Renata Bieś