Prawdą jest, że dziecko posiada wrodzone cechy, lecz od najmłodszych lat uczy się i naśladuje najbliższe mu otoczenie. Dziecko jako doskonały obserwator bardzo szybko zorientuje się zarówno w tych dobrych jak i złych stronach dorosłych. Maluchowi bardzo ciężko jest zrozumieć, gdy ktoś postępuje niekonsekwentnie. Dlaczego coś wolno robić dorosłym a jemu nie i dlaczego jest za to karany?

          Wychowując dziecko najważniejsze u rodziców są trzy cechy: dyscyplina wewnętrzna, miłość, konsekwencja. Dzięki nim, dziecko nie będzie uciążliwe dla otoczenia. 

Bardzo ważne jest wpajanie od najmłodszych lat podstawowych form grzecznościowych jak przywitanie czy ukłon ale równie ważne jest uczenie wypełniania pewnych obowiązków. Dziecko czuje się wtedy ważne i potrzebne a dodatkowo kształtuje się w nim dyscyplina.

          Ważnym elementem wychowania jest uczenie dziecka od najmłodszych lat zachowania się przy stole, uszanowanie zasad panujących w danym otoczeniu. Dziecko jako istota żyjąca w społeczeństwie musi wiedzieć, że każde środowisko rządzi się swoimi prawami. O ile w kinie może jeść popcorn i pić sok tak w teatrze musi zachowywać się inaczej. 

Wyjście na plac zabaw czy zabawa z innymi dziećmi również musi być poprzedzona dokładnym wytłumaczeniem, że nie wolno zabierać zabawek itd.

         Wpajajmy dzieciom zasady zachowania wobec innych. Dziecko powinno wiedzieć, że nie należy w określonych miejscach hałasować, że powinno się szanować roślinność, że nie wolno niszczyć rzeczy swoich i innych. Rozmawiając przy dzieciach, nauczymy je, aby nie przerywało starszym i nie wtrącało się nie pytane.

Niektórzy  rodzice, pozbawieni poczucia odpowiedzialności, chcą wszystkie te sprawy przerzucić na szkołę i pedagogów. Nigdy jednak szkoła czy zespołowe wychowanie nie oddziałuje w tym stopniu, co środowisko, które nas kształtuje od urodzenia.

           Jeśli się dziecko wydało na świat, trzeba za nie odpowiadać, przekazać mu swoje doświadczenia, dać mu możliwie najlepszą naukę. Dobre wychowanie i dobre maniery wyniesione z domu stanowią cenną wartość, którą rodzice obdarzają swoje dzieci

 

Poniżej przedstawiam przykładowe scenariusze zajęć z zakresu dobrego wychowania:

Scenariusz zajęć nr 1 dla 5-6 latków
Temat: Grzeczne słówka – utrwalenie form grzecznościowych; odczytywanie globalne wyrazów: proszę, przepraszam i dziękuję; rozpoznawanie i wyrażanie swoich nastrojów za pomocą ruchu. Zabawy relaksujące.

Cele operacyjne:
- zna i używa zwrotów grzecznościowych właściwych do sytuacji w życiu codziennym,
- rozwiązuje zagadki słowne, obrazkowe,
- odczytuje globalnie zwroty grzecznościowe,
- odczytuje znaczenie różnych symboli,
- dopasowuje symbol do konkretnego działania,
- reaguje na sygnał słowny poprawnie wykonując polecenia,
- werbalizuje własne emocje, rozładowuje je w sposób społecznie akceptowany,
- potrafi przedstawić uczucia słowem, gestem, mimiką
- przełamuje nieśmiałość, rozwija wyobraźnię, ekspresję ruchową

1. Powitanie wszystkich piosenką „Bo w przedszkolu”
I. Serce mocno puka, gdzieś plecaka szukam
do przedszkola pora biec.
Blok, farby i kredki, ręcznik, pantofelki
- to w przedszkolu zawsze trzeba mieć.
Ref.
Do przedszkola, do przedszkola
biegnie każdy z nas.
Bo w przedszkolu, bo w przedszkolu
miło płynie czas.
II. Już tam na mnie czeka najlepszy kolega
i zabawek cały rząd.
Biegnij do zabawy radosny i żwawy,
wszystkie smutki uciekają w kąt.
Ref. Do przedszkola...

2. Zabawa ruchowa wg pedagogiki zabawy „Powitanie”.
Dzieci biegają po sali przy muzyce. Podczas przerwy dzieci witają się
z najbliżej stojącym kolegą przez wskazany sposób przez N.
np. witają się nasze: dłonie, kolana, brzuchy, łokcie...

3. Słuchanie wiersza S. Karaszewskiego „Magiczne słowa trzy”
z wykorzystaniem pacynki szpaka
/podczas recytacji wiersza przypinanie napisów wymienianych słów/
Na podwórku siedzi szpak i do chłopca mówi tak:
„Są magiczne słowa trzy, słowa te wnet poznasz ty.
Każde ma niezwykły dar, każde kryje w sobie czar.
Ten kto ma oliwę w głowie, niechaj słowa te wypowie,
a kto wodę ma w rozumie, słów tych nigdy nie zrozumie!
Oto słowo pierwsze: „proszę”, sprzedam ci je za dwa grosze.
Drugie słowo to „przepraszam”, żal i skruchę nim ogłaszasz.
Trzecie słowo to „dziękuję”, którym wdzięczność okazujesz.
Gdy wypowiesz słowa trzy, każde się otworzą drzwi
I na twarzach wszystkich ludzi życzliwości uśmiech wzbudzisz.
Słowa trzy – to tak niewiele, byś był wszystkich przyjacielem.
Dar grzeczności, uprzejmości w twoim sercu niech zagości!
Po to słowa te ci dałem, aby szczęście ci sprzyjało.
Gdy cię prześladuje pech, użyj magii słów tych trzech!”
Mówił tak czarodziej szpak i odleciał. Mądry ptak.
Może tu powróci znów uczyć nas magicznych słów?
- rozmowa na temat „czarodziejskich” słów
4. Zabawa ruchowa „Magiczne słowa”
Dzieci biegają swobodnie po sali w rytm muzyki, na przerwę w muzyce dobierają się w pary (przypadkowe) i odczytują magiczne słowo z kartki a następnie wykonują przypisany do tego gest:
DZIĘKUJĘ – podają sobie dłonie
PRZEPRASZAM – przytulają się do siebie
PROSZĘ – wskazują ręką

5. Weryfikacja wiadomości dzieci
a) przypinanie ilustracji pod odpowiednim napisem
b) zastosowanie odpowiedniego słowa
Wietrzyk porwał mój kapelusz biegnę za nim, już go chwytam
ale wietrzyk porwał znowu a kapelusz dalej zmyka...
Pobiegł Tomek co sił w nogach z wiatrem wcale nie był w zmowie,
Zręcznie złapał mój kapelusz, już go niesie. Co mu powiem? Dziękuję

Bartek w biegu trącił Gosię bo chciał bardzo złapać Krzysia.
Gosia była obrażona na Bartka i na Krzysia.
Bartek jednak się zatrzymał – Nie płacz Gosi, wina nasza,
Ja za Krzysia i za siebie bardzo, bardzo cię... przepraszam

Obiad dziś jest bardzo smaczny bo jem ulubiony groszek
Mam ochotę zjeść go więcej więc do mamy mówię... proszę

Ser kupuję, świeże bułki
proszę panią ekspedientkę o dwie śmietankowe rurki,
pani cienki papier bierze, pyszne rurki już pakuje,
pięknie pachną tak jak lubię pani mówię więc .... Dziękuję

rodzice skacze Anka na kanapie i na brata właśnie spada
brat się krzywi, prawie płacze - co powiedzieć jej wypada?...

6. Zabawa naśladowcza „Polecenia”
Wskazane dziecko wyciąga obrazek z poleceniem do wykonania np.
- mówi elegantka mysz...wyciągnij się jak olbrzym
- mówi pan słoń...pobiegnij do przodu

7. Zabawa z elementami dramy „Co czujesz?”
Dzieci ruchem ciała i mimiką pokazują co czują.

SMUTNO MI, GDY JESTEM W DOMU SAM.
CIESZĘ SIĘ, GDY MAMĘ OBOK MAM.
DZIWI MNIE, GDY W ŁAZIENCE MYDŁA BRAK.
ZŁOŚCI MNIE, GDY WSZYSTKO JEST NIE TAK.
/przypięcie ilustracji z minami i nazywanie tych emocji/
8. Zabawa „Pudełko emocji”
N. podnosząc do góry kartonik z narysowaną na nim miną wskazuje, jakie emocje mają inscenizować dzieci. Potem mówi: „Zdejmujemy z buzi gniew(strach, smutek) i zamykamy go w pudełku. Pozytywne emocje pozostają na buzi.

9. Pożegnanie dzieci i podziękowanie za wspólną zabawę.

 

Scenariusz zajęć nr 2 dla 5-6 latków

Temat: Emocje i maniery -  rozpoznawanie, nazywanie i wyrażanie podstawowych uczuć i emocji, rozumienie konieczności przestrzegania przyjętych form grzecznościowych, budowanie pozytywnego obrazu własnej osoby;

Cele operacyjne:

• Uczy się umiejętności wyrażania swoich emocji;
• Potrafi nazywać i rozpoznawać własne uczucia;
• Rozróżnia dobre i złe emocje;
• Rozumie terminy: „pozytywny”, „negatywny”, „neutralny”;
• Odczytuje wizytówki wyrazowe i przypina je pod obrazkami ( wg I.Majchrzak );
• Bierze udział we zabawie relaksacyjnej kształtującej pamięć dotykową;
• Rozumie i akceptuje uczucia innych;
• Potrafi wyrazić emocje w formie plastycznej;
• Śpiewa piosenkę pt.: „Śmieszny portret”;
• Rozumie konieczność przestrzegania form towarzyskich i reguł grzecznościowych;
• Wyjaśnia znaczenie wybranych wyrażeń związanych z uprzejmością i dobrym zachowaniem;
• Kojarzy trudne słowa , savoir-vivr,  bon ton, maniery z przestrzeganiem dobrego zachowania się;

Pomoce:

• muzyka na CD do zabaw ruchowych (powitanie, pożegnanie, „Głowa, ramiona…”)
   i piosenki „Śmieszny portret”;
• ilustracje przedstawiające ludzi wyrażających rozmaite emocje;
• sylwety twarzy przedstawiające emocje;
• wizytówki wyrazowe;
• wizytówki imienne;
• kolorowe kartoniki;
• kostka mimiczna;
• karteczki dla każdego dziecka z nazwami emocji;
• kartki formatu A-4 z przygotowanym owalem głowy;
• ilustracje przedstawiające właściwe i niewłaściwe sposoby zachowań;
• Schemat liczbowo – literowy wyznaczający podział grupy na zespoły;

Przebieg zajęć:

1. Przywitanie się z dziećmi piosenką: „Na powitanie wszyscy razem” (wg M.Bogdanowicz)

„Na powitanie wszyscy razem, hip, hip, hura, hip, hip, hura, hip, hip,hura! Z całego serca pełnym gazem: witamy was, witamy was, witamy was!”

Dzieci ustawione są w kole, gestykulują do słów piosenki: podskakują w górę krzycząc „hura” , kręcą się w kółko i kłaniają na koniec.

2. Rozmowa z dziećmi nt. emocji: Co to są emocje? Po czym można poznać, że ktoś jest zły, wesoły, smutny, boi się? Czy zdarzyło wam się kiedyś być złym, wesołym – co było powodem? Które uczucia są miłe a które nie?

3. Pokazywanie ilustracji prezentujących rozmaite stany emocjonalne ludzi: nazywanie ich, opisywanie w jaki sposób wyraża się dane emocje, np.: „Śmiejesz się gdy jest ci wesoło, gdy odczuwasz radość.”

4. „Emocjonalne buzie” – dwuetapowe przyporządkowywanie nazw emocji do sylwety twarzy (wg dr I.Majchrzak). I etap: za pomocą przymiotników  typu- radosny, zadowolony, wesoły, smutny, zły, zagniewany, obrażony, zdziwiony, wystraszony; II etap: za pomocą rzeczowników radość, złość, smutek, zdziwienie, obraza, strach.

5. Zabawa relaksacyjna „Masaż pleców”: dzieci ustawiają się w szeregu jedno za drugim, nauczycielka zaczyna masować plecy ostatniej osobie w szeregu. Rozpoczyna masaż w okolicach barków, porusza się powoli w dół pleców, a potem znowu do góry do ramion. Osoba ta próbuje możliwie jak najdokładniej naśladować wszystko to co czuje. W ten sposób masaż wędruje od każdego dziecka do następnego, aż dociera do pierwszej osoby z szeregu.

6. „Kolory emocji” – próba podzielenia emocji na trzy grupy kolorów zgodnie ze stanem odczuwania danej emocji: kolor czerwony oznacza emocje pozytywne, dobre; kolor czarny emocje negatywne, złe; kolor niebieski – emocje neutralne czyli ani złe ani dobre. Dzieci przypinają pod daną emocją kartonik w odpowiednim kolorze i uzasadniają swój wybór.

7. Zabawa ruchowa przy muzyce z użyciem „kostki mimicznej” ( czyli kostki, na której sześciu ściankach przedstawione zostały różne twarze: wesoła, smutna, zdziwiona, zagniewana, zadowolona, zakłopotana) dzieci biegają  w rytm muzyki po sali, gdy jedno z dzieci rzuci kostką wszyscy sprawdzają wynik i ilustrują ruchem i mimiką wylosowane uczucie.

8. Rysowanie emocji zgodnie z wylosowaną wizytówką (wg dr I.Majchrzak): dziecko losuje karteczkę z nazwą emocji, odczytuje ją a następnie przedstawia na kartce z narysowanym owalem.

9. Segregowanie narysowanych emocji  do dwóch zbiorów: 1-dobre uczucia, 2-złe uczucia: dzieci poprzez dokonanie wyboru według własnego uznania ilustrują swoją własną emocjonalność , swój stosunek do wyrażanych uczuć.

10. Piosenka pt.: „Śmieszny portret”

Oto karton całkiem biały.
Zaraz będzie w farbie cały.
Wezmę pędzel, nie żartuję,
śmieszny portret namaluję!
Ref.: Cha, cha, cha, cha, cha, cha!
Bardzo zdolny jestem ja!
Cha, cha, cha…
kto maluje tak jak ja?

Oczy wielkie, zezowate.
I policzki piegowate.
Uszy wielkie jak u słonia,
zęby takie jak u konia.
Ref.: Cha, cha, cha, cha, cha, cha!
To naprawdę jestem ja?
Cha, cha, cha…
chyba to nie jestem ja!
Ręce suche jak badyle.
Palce prawie na dwie mile.
Głowa krągła niby bania,
co wyrasta spod ubrania.
Ref.: Cha, cha, cha, cha, cha, cha!
To naprawdę jestem ja?
Cha, cha, cha…
To ty jesteś a nie ja!

11. Skierowanie tematu na zagadnienie dobrych manier: rozmowa z dziećmi na temat wpływu naszego stanu emocjonalnego na nasze zachowanie się.

12. Praca z obrazkami prezentującymi różne formy zachowania: wspólne analizowanie i ocenianie sytuacji poprzez narysowanie smutnej lub uśmiechniętej buzi.

Scenariusz zajęć nr 3 dla 4 latków

Temat: Piękne zwyczaje.

Cele ogólne:
•Odnajdywanie swego miejsca w grupie
•Nawiązywanie bliskiego, serdecznego kontaktu z innymi osobami
•Wdrażanie do zachowań akceptowanych społecznie, wprowadzenie w kulturę bycia
•Uczenie się używania zwrotów grzecznościowych w określonych sytuacjach: dzień dobry, do widzenia, proszę, dziękuję, przepraszam.
•Poznawanie i przyswajanie określeń czasu: rano, wieczór
•Odczytywanie obrazków przedstawiających zdarzenie o pogodnym nastroju.

Cele operacyjne:
•Uczy się unikania konfliktów.
•Stosuje się do przyjętych zasad i norm zachowania.
•Używa zwrotów grzecznościowych: dzień dobry, do widzenia, proszę, dziękuję przepraszam.
•Wypowiada się na temat obrazka oraz własnych doświadczeń.

Metody:
•Pedagogika zabawy
•Problemowa
•Podająca

Formy pracy:
Z całą grupą

Środki dydaktyczne:
•Wiersz Czesława Janczarskiego „Piękne zwyczaje”
•Ilustracje przedstawiające 4 sytuacje występujące w wierszu
•Papierowe słoneczka , kredki.

PRZEBIEG ZAJĘCIA
1.Powitanie „Iskierka przyjaźni”
2.Odpakowanie 4 prezentów ( ilustracje do wiersza) znalezionych pod choinką
3.Opowiadanie treści obrazków
4.Słuchanie wiersza  „Piękne zwyczaje”
5.Ułożenie obrazków w kolejności występowania sytuacji w wierszu
6.Zabawa ruchowa „Powitanie części ciała”- powtarzanie zwrotu: dzień dobry
7.Zabawa słowna „Przepraszam, że...” dziecko używa zwrotu:
przepraszam np. za swoje złe zachowanie
8.Rysowanie na słoneczkach- zrobienie upominku dla kolegi/koleżanki-
stosowanie zwrotu: proszę, dziękuję.
9.Zabawa kołowa ze śpiewem „W koło choinki”

Czesław Janczarski „Piękne zwyczaje”

Słonko ma bardzo piękne zwyczaje:
mówi „dzień dobry, gdy rano wstaje.
A drzewa, lśniące rosą nad ranem,
szumią „dzień dobry, słonko kochane”.
Gdy słonko chmura zasłoni siwa,
mówi „przepraszam”, potem odpływa.
Gdy ciepłym deszczem sypnie dokoła,
„dziękuję”- szumią trawy i zioła.
Słonko dzień cały po niebie chodzi.
„Dobranoc” mówi, kiedy zachodzi.
Mrok szary wkoło, trawy i drzewa
„dobranoc” szumią z prawa i z lewa.

 

Scenariusz nr 4 dla 3-4- latków

Temat: „Drzewo dobrych słów”

Cele: utrwalenie umiejętności stosowania zwrotów grzecznościowych;

Podejmowanie prób uzasadniania swoich wypowiedzi i wyciągania wniosków;

 

Pomoce: duże drzewo wycięte z kartonu, liście z czarodziejskimi słowami, kartki, kredki, nagrania muzyki poważnej,

 

Przebieg:

1. Powitanie iskierką.          

2. Dzieci słuchają muzyki, poruszają się po dywanie. Na przerwę w muzyce zatrzymują się, tworzą ze swojego ciała drzewo.(można powtórzyć2x)

Po zabawie siadają na dywanie przed tablicą, na której jest drzewo z kartonu.

3. Dzieci słuchają opowiadania. Słuchajcie uważnie, a dowiecie się jak się nazywa to drzewo, które dzieci spotkały.

Pewnego dnia Ania i Bartek wybrali się na spacer. Bardzo lubili razem wychodzić, zawsze spotkało ich coś miłego. Tego dnia była piękna słoneczna pogoda, był ciepły majowy dzień. Dzieci szły ulubiona alejką w parku, nagle Ania powiedziała : spójrz Bartek czy ty widzisz to samo co ja? O, tam nad rzeką. Chłopiec zaczął się przyglądać, i pytać gdzie? Chodź, pokażę ci. Pobiegli szybko w pobliże drzewa, którego wcześniej tam nie było. Bartek także pamiętał, że w tym miejscu przedtem nie było tego drzewa. Ojej dziwiły się dzieci jakie ono jest ogromne. Gdy tak się zachwycali i podziwiali to drzewo podszedł do nich jakiś starszy pan. Czy podoba się wam to drzewo? No cóż , to drzewo rosło tu od bardzo dawna, ale wy nie zauważyłyście go. A skoro ciekawi was jak się ono nazywa, chyba będę mógł wam pomóc. Mam kilka listków z tego drzewa w kieszeni, na nich są pewne napisy. Ja wam przeczytam te napisy: na pierwszym listku –przepraszam; na drugim listku- dziękuję; na trzecim listku- do widzenia; na czwartym listku-dzień dobry; na piątym listku-poproszę; na szóstym- do zobaczenia; na siódmym- jak miło; na ósmym-jest mi przykro. Czy już wiecie jak się nazywa to drzewo? Dzieci zaczęły wymieniać różne nazwy. Po zebraniu różnych pomysłów, nauczycielka odczytuje nazwę umieszczoną w kopercie: „Drzewo dobrych manier”

4. Następnie dzieci przyklejają do tego drzewa listki .Wspólnie ustalają gdzie umieścić tak ważne słowa.

5. Na koniec wspólna zabawa ruchowa „Czarodziejskie słowa”

 

Scenariusz zajęć nr 5 dla 5-6 latków

Temat: "Jestem grzecznym przedszkolakiem" - kształtowanie poczucia własnej wartości oraz szacunku do rówieśników

Cela operacyjne (dziecko potrafi):
- odczuwać radość z wspólnych zabaw z rówieśnikami
- współdziałać w zabawie
- okazywać emocje adekwatne do sytuacji
- odprężać się i relaksować przy muzyce
- myśleć twórczo posługując się wyobraźnią
- odkrywać własne zalety
- odróżniać dobro od zła w odniesieniu do zachowań.

Metody:
- metody aktywizujące(integracja, burza mózgów)
- muzykoterapia
- relaksacja przy muzyce
- słowne(metody żywego słowa)
- oglądowe(pokazu)
- czynne(ćwiczeń)

Formy: praca w małych grupach, praca w całą grupą

Środki dydaktyczne :płyta i kaseta z nagraniami instrumentalnymi, naklejki z uśmiechem dla każdego dziecka, folia , płótno, plastikowe kulki, drzewko z papieru kolorowego na kartonie , wycięte serduszka dla każdego dziecka, klej

Przebieg zajęcia:
1) Rozmowa wstępna
- Czy lubicie chodzić do przedszkola?
- Czy lubicie swoich kolegów?
- Co najbardziej lubicie robić w przedszkolu?
Z waszych wypowiedzi wynika, że jesteście wesołymi przedszkolakami. Ale żeby w miły sposób rozpocząć zabawę zaśpiewamy sobie wspólnie piosenkę

2) Zabawa integracyjna przy piosence" Powitanie"

3) Zabawa uspokajająca "Prześlij uśmiech"
Ja dzisiaj rano podarowałam wszystkim dzieciom uśmiechy. Mają je dzieci na swoich buziach i na swoich serduszkach( nalepki). Podzielcie się uśmiechem z naszymi gośćmi!

4) Opowiadanie nauczycielki" Jak przestałam się bać?"
Dzisiaj naszej zabawie będzie się przyglądał mój niewidzialny przyjaciel- Roztropek, który siedzi u mnie na ramieniu. Jesteś tam? Mówi, że jest. Posłuchajcie pewnej historii( w tle muzyka).Kiedy byłam mała mama zaprowadziła mnie do przedszkola. Całą drogę strasznie się bałam. Byłam taka mała, cicha i nieśmiała. A najbardziej bałam się chłopca z naszego podwórka, który bił i straszył dziewczynki. Kiedy weszłam do sali pani przywitała mnie uśmiechem i do razu zrobiło mi się weselej. Po śniadaniu poszliśmy się bawić i wtedy podszedł do mnie ten niegrzeczny chłopiec, wyrwał mi zabawkę i głośno się śmiał. Potem podniósł rękę i chciał mnie uderzyć. I wtedy nagle przestałam się bać. Odsunęłam się od niego i powiedziałam głośno. Wcale się ciebie nie boje, spróbuj mnie tylko uderzyć to ci oddam. Wcale bym go nie uderzyła, bo wiem że nie wolno się bić . Jednak chłopiec tak bardzo się zdziwił, że już nigdy więcej nie próbował mnie uderzyć. Inne dzieci też już się go nie bały. Bo skoro wystraszył się takiej małe dziewczynki, to wcale nie jest taki silny.

5) " Do czego służą ręce?"- burza mózgów
- Czego nie mogą robić ręce?

6) Zabawa relaksująca przy muzyce do treści wiersza- ilustrowanie dłońmi treści wiersza
Mój przyjaciel Roztropek mówi, że zna wiele zabaw przy których używamy rąk i zaraz mi na ucho podpowie. Hej, Roztropku pomysłowy co tam przyszło ci do głowy. Pokaż nam to w jednej chwili, abyśmy się już bawili !
Pisze pani na maszynie( w tle muzyka skoczna)
a,b,c przecinek.
Najpierw idą słonie,
potem idą konie.
Idą panie na szpileczkach
z gryzącymi pieseczkami.
Płynie rzeczka.
Tu kreseczka.
Pada deszczyk.
Czy odczuwasz dreszczyk?

7) Zabawa inhibicyjno- incytacyjna przy muzyce "Stonoga"
Co tam mówisz Roztropku? Ojej! Jak się zdenerwował. Mówi, że dzisiaj widział jak jeden chłopiec kopnął dziewczynkę. Na szczęście nie w naszej grupie, bo u nas nie ma takich niegrzecznych dzieci.
- Czy nogi służą do kopania?
- A do czego służą nogi?
Roztropek mówi, że zna śmieszną zabawę do której potrzebne są nogi.
Zabawa "Stonoga"- dzieci przy muzyce ustawione jeden za drugim naśladują chód stonogi reagując na zmianę rytmu poprzez kucanie lub zatrzymywanie się i stanie na jednej nodze.

8) Ćwiczenia logorytmiczne z użyciem niekonwencjonalnych źródeł dźwięków- rymowanki wywołujące uśmiech.
Ojej! Roztropek znowu mi coś skarży. Ktoś dzisiaj brzydko mówił i pokazał język.
- Czy buzia jest po to żeby brzydko mówić?
-Czy język jest po to żeby go pokazywać?
- A do czego służy?
Roztropek chce wam pokazać jak można bawić się naszą mową.
ślimak, ślimak pokaż rogi.
Dam ci sera na pierogi.
Mały miś lubi miód.
Miodu nie ma, misiu schudł.
Chodzę z mamą na spacerek
i podjadam smaczny serek.
Komar zbudził się dziś zły,
bo miał w nocy przykre sny.

9) Zabawa rozładowująca energię" Hurra!"- podrzucanie kulek plastikowych na płótnie przez wszystkie dzieci zgodnie z dynamiką utworu muzycznego.
Pokażcie jak się cieszycie!
Zbieranie kulek, które spadły.

10) Praca przy stolikach- wykonywanie drzewka szczęścia

 

                                                                     Opracowała: mgr Agnieszka Sikorska